بررسی خصوصیات و ارزیابی بهبود زخم پوست تیلاپیا نیل

پپتیدهای کلاژن دریایی از پوست تیلاپیا نیل ( Oreochromis niloticus ): بررسی خصوصیات و ارزیابی بهبود زخم
ژانگ هو ، 1، * پینگ یانگ ، 2 چونشیا ژو ، 2 سیدونگ لی ، 1 و پنگجی هونگ 2، *
پل لانگ، ویراستار دانشگاهی
اطلاعات نویسنده یادداشت های مقاله حق نسخه برداری و اطلاعات مجوز سلب مسئولیت
این مقاله توسط مقالات دیگر در PMC ذکر شده است .
قابل اعتماد و متخصص:
خلاصه
سوختگی می تواند مشکلات اقتصادی عظیمی را به همراه داشته باشد که با آسیب های جبران ناپذیری به بیماران و خانواده های آنها همراه است. برای شناسایی پپتیدهای کلاژن دریایی (MCPs) از پوست ماهی تیلاپیا نیل ( Oreochromis niloticus)توزیع وزن مولکولی و ترکیب اسید آمینه MCPs تعیین شد و برای تجزیه و تحلیل ساختار شیمیایی از طیف‌سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR) استفاده شد. در همین حال، برای ارزیابی فعالیت ترمیم زخم، آزمایش‌های in vitro و in vivo انجام شد. نتایج نشان داد که MCPهای تهیه‌شده از پوست ماهی تیلاپیا نیل با هیدرولیز آنزیمی مرکب از پلی پپتیدهایی با وزن‌های مولکولی متفاوت و محتوای پلی‌پپتیدهایی با وزن مولکولی کمتر از 5 کیلو دالتون 99.14 درصد تشکیل شده‌اند. از ترکیب اسید آمینه، اکثر باقی مانده ها، که بیش از 58٪ از کل باقی مانده ها در MCP ها را تشکیل می دهند، آب دوست بودند. FTIR نشان داد که ترکیبات مولکولی اصلی درون MCPها سیم پیچ تصادفی هستند. سنجش خراش در شرایط آزمایشگاهی نشان داد که اثرات قابل‌توجهی بر بسته شدن خراش با تیمار MCPs با غلظت 50 میکروگرم بر میلی‌لیتر وجود دارد. در آزمایش‌های زخم عمیق با ضخامت جزئی در خرگوش، MCPs می‌تواند روند بهبود زخم را بهبود بخشد. بنابراین، MCPs از پوست ماهی تیلاپیا نیل (O. niloticus ) کاربردهای امیدوارکننده ای در مراقبت از زخم دارند.

کلمات کلیدی: پپتیدهای کلاژن دریایی، تیلاپیا نیل ( O. niloticus )، شناسایی، بهبود زخم

بررسی خصوصیات و ارزیابی بهبود زخم پوست تیلاپیا نیل
قابل اعتماد و متخصص:

1. مقدمه
   با افزایش سرعت زندگی و تغییر شیوه زندگی مردم، امروزه بروز سوختگی افزایش یافته است و سوختگی مشکلات اقتصادی عظیمی همراه با آسیب های جبران ناپذیری را به بیماران و خانواده های آنها وارد می کند [ 1 ، 2 ]. در مراقبت از سوختگی از انواع داروها مانند سولفادیازین نقره و محلول مافنید استات استفاده شده است. با این حال، این داروها دارای برخی معایب عمده هستند، مانند عوارض جانبی جدی، اثرات درمانی ضعیف برای زخم های سوختگی عمیق، تشکیل اسکار شفاف و هزینه های بالا [ 3 ، 4 ]. بنابراین، توسعه برخی از عوامل کارآمد جدید برای درمان سوختگی برای برآورده کردن نیازهای فوری برای کاربرد بالینی هنوز ضروری است.

کلاژن دریایی از بسیاری از منابع دریایی مانند ماهی های دریایی [ 5 ، 6 ]، اسفنج ها [ 7 ، 8 ، 9 ، 10 ، 11 ] و نرم تنان [ 12 ، 13 ، 14 ، 15 ] جدا شده است. در ماهی‌های دریایی، بافت‌های ماهی، از جمله پوست، استخوان و فلس، تقریباً 30 درصد ضایعات پردازش را تشکیل می‌دهند [ 16 ]. پپتیدهای کلاژن دریایی (MCPs) از کلاژن دریایی توسط هیدرولیز شیمیایی و آنزیمی بدست می آیند [ 17 ]]. در مقایسه با کلاژن دریایی، MCPها وزن مولکولی کمتری دارند و در نتیجه به راحتی جذب می شوند و میل ترکیبی قوی برای آب دارند [ 18 ]. با توجه به محیط اکولوژیکی دریایی خاص، مانند فشار بالا، دمای پایین و شوری بالا، MCPهای ماهیان دریایی از نظر خواص فیزیکی و شیمیایی و ترکیب اسیدهای آمینه بسیار متفاوت از ماهیان دریایی هستند و عملکردهای فیزیولوژیکی منحصر به فردی از جمله ضد باکتری دارند [ 19 ]. آنتی اکسیدان [ 16 ، 20 ]، ضد فشار خون [ 21 ، 22 ، 23 ]، محافظت کننده عصبی [ 24 ] و فعالیت های ضد پیری پوست [ 25 ]]. گزارش شده است که تجویز خوراکی پپتیدهای کلاژن دریایی از پوست Chum Salmon ( Oncorhynchus keta ) باعث بهبود زخم پوستی و رگ زایی در موش صحرایی می شود [ 26 ]. اخیراً، نانوالیاف کلاژن تیلاپیا الکتروریسی شده که می‌تواند بهبود زخم پوست را به سرعت و به طور موثر در مدل موش تسریع کند، توسعه یافته است [ 27 ]. با این حال، طبق دانش ما، گزارش های کمی اطلاعاتی در مورد فعالیت ترمیم زخم پپتیدهای کلاژن تیلاپیا ارائه کرده است. پیش از این، ما گزارش دادیم که کلاژن محلول در اسید با موفقیت از پوست ماهی تیلاپیا نیل ( O. niloticus ) استخراج شد و خصوصیات آن انجام شد [ 28 ]]. در ادامه تلاش‌هایمان در جستجوی پپتیدهای کلاژن کاربردی، در اینجا آماده‌سازی و ارزیابی بهبود زخم MCPs از پوست ماهی تیلاپیا نیل ( O. niloticus ) را شرح می‌دهیم . نتایج امیدوار است مبنای نظری برای توسعه و کاربرد بالینی محصولات ماهی تیلاپیا MCP فراهم کند.

قابل اعتماد و متخصص:

2. نتایج و بحث
   2.1. توزیع وزن مولکولی MCPs
   کروماتوگرام HPLC نمونه های با وزن مولکولی استاندارد در نشان داده شده است شکل 1آ. با زمان ماند ( Rt ) به عنوان محور افقی و lg Mw به عنوان محور عمودی، داده ها در معادله رگرسیون زیر برازش داده شدند:

lg Mw = -0.2263 Rt + 6.9229 (1)
ارزش ضریب تعیین ( R 2 ) 0.9942، که نشان داد خوب خطی رابطه بود. وزن مولکولی نسبی نمونه ها را می توان بر اساس این معادله رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل کرد. کروماتوگرام HPLC از MCPs از پوست ماهی تیلاپیا در نشان داده شدشکل 1ب اجزای کمتر از 1، 3 و 5 کیلو دالتون به ترتیب 73.92، 95.84 و 99.14 درصد را به خود اختصاص دادند که نشان داد MCPs از پوست ماهی تیلاپیا عمدتاً از تعدادی پلی پپتید با وزن مولکولی کوچک تشکیل شده است. در مقایسه با کلاژن پوست ماهی تیلاپیا، MCP ها حلالیت آب بهتری داشتند. این را می توان با این واقعیت توضیح داد که بسیاری از باقیمانده های قطبی در ساختارهای با وزن مولکولی کم MCPs در معرض آب قرار گرفتند که منجر به تشکیل پیوند هیدروژنی بیشتر شد [ 29 ].

یک فایل خارجی که حاوی یک تصویر، تصویر و غیره است. نام شی marinedrugs-15-00102-g001.jpg است.
شکل 1
کروماتوگرام های HPLC ( الف ) نمونه های با وزن مولکولی استاندارد و ( ب ) پپتیدهای کلاژن دریایی (MCPs) از پوست ماهی تیلاپیا.

2.2. ترکیب اسید آمینه MCPs
MCPs از پوست ماهی تیلاپیا از نظر ترکیب اسید آمینه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج در میز 1. از جانبمیز 1MCPs از پوست ماهی تیلاپیا حاوی هفت اسید آمینه ضروری (16.18٪) و ده اسید آمینه غیر ضروری (79.56٪) بود. هیدرولیزهای کلاژن معمولاً حاوی غلظت بالایی از تری پپتیدهای کلاژن با توالی Gly-XY هستند [ 30 ، 31 ]. محتوای گلیسین، پرولین و هیدروکسی پرولین به عنوان اسیدهای آمینه اصلی در MCPها به ترتیب 92/20، 32/11 و 28/10 درصد بود. آنها با توالی gly-pro-hyp سازگار بودند. محتوای اسید آمینه (پرولین و هیدروکسی پرولین) MCPs از پوست ماهی تیلاپیا 200 باقیمانده در هر 1000 کل باقی مانده اسید آمینه بود که بیشتر از آن (بین 177 تا 184) در کلاژن های محلول در اسید از پوست و استخوان ماهی خال مخالی اسپانیایی بود. Scomberomorous niphonius ) [ 32]. از ترکیب اسید آمینه، اکثر باقیمانده‌ها در MCPها آبدوست مانند گلیسین، اسید گلوتامیک، آرژنین، اسید آسپارتیک، لیزین و سرین بودند که بیش از 58 درصد از کل باقی مانده‌ها را تشکیل می‌دهند. خاصیت آبدوست MCPs می تواند به طور بالقوه برای بهبود سازگاری بافتی مورد استفاده قرار گیرد.

میز 1
ترکیب و محتویات اسیدهای آمینه MCPs.

آمینو اسید حاوی (گرم/100 گرم) باقی مانده در هر 1000 کل باقی مانده اسید آمینه
آسپارتیک اسد 5.53 48
ترئونین * 2.67 25
سرین 3.17 34
اسید گلوتامیک 9.40 81
گلیسین 20.92 317
آلانین 9.23 118
والین * 2.17 22
متیونین * 1.33 10
ایزولوسین * 1.33 11
لوسین * 3.18 27
تیروزین 0.74 6
فنیل آلانین * 2.17 15
هیستیدین 1.01 8
لیزین * 3.33 26
آرژنین 7.96 52
پرولین 11.32 111
هیدروکسی پرولین 10.28 89
جمع 95.74 1000
در یک پنجره جداگانه باز کنید
توجه: * آمینو اسیدهای ضروری.

2.3. تجزیه و تحلیل FTIR
طیف سنجی مادون قرمز به ساختارهای شیمیایی مولکول ها حساس بوده و برای تعیین پروتئین ها و پلی پپتیدها در حالت ها، غلظت ها و محیط های مختلف مناسب است و ابزار مفیدی برای تعیین ساختار ثانویه پروتئین ها و پلی پپتیدها است [ 33 ، 34 ]. طیف مادون قرمز MCPs از پوست تیلاپیا در نشان داده شدشکل 2. پیک های جذب آشکار در 3307 سانتی متر -1 و 3077 سانتی متر -1 به ترتیب باندهای مشخصه آمید A و B بودند [ 34 ]. نوار جذب در 2950 سانتی متر -1 به ارتعاشات کششی CH نسبت داده شد. قله جذب مشخصه آمید I، II و III گروههای موسیقی از پلی پپتید در 1650، 1534 و 1243 سانتی متر بود -1 که به ترتیب با قله مشخصه ساختار سیم پیچ تصادفی [بودند 35 ]. این نتایج نشان داد که ترکیبات مولکولی اصلی در داخل MCPs از پوست ماهی تیلاپیا سیم پیچ تصادفی است. باندهای جذب در 1450 و 1396 سانتی متر -1 به CH و OH خم لرزش، به ترتیب نسبت داده شد.

یک فایل خارجی که حاوی یک تصویر، تصویر و غیره است. نام شی marinedrugs-15-00102-g002.jpg است.
شکل 2
طیف FTIR از MCPs از پوست ماهی تیلاپیا.

2.4. اثر MCPs بر روی بسته شدن خراش در شرایط آزمایشگاهی
در طول فرآیند بهبود زخم، مهاجرت سلول‌های کراتینوسیت روند اپیتلیال‌سازی مجدد را تسریع می‌کند و باعث بسته شدن زخم می‌شود [ 36 ]. روش خراش در شرایط آزمایشگاهی معمولاً برای شبیه سازی بسته شدن زخم استفاده شده است [ 37 ، 38 ]. بنابراین، اثرات MCPs بر روند بهبودی با استفاده از روش خراش در شرایط آزمایشگاهی با سلول‌های HaCaT بررسی شد. نرخ بسته شدن خراش در زمان های مختلف محاسبه شد و نتایج در نشان داده شدشکل 3. فاکتور رشد اپیدرمی نوترکیب انسانی (rhEGF، 10.0 نانوگرم در میلی لیتر) مهاجرت سلولی را به شدت القا می کند که منجر به بسته شدن زخم در 24 ساعت می شود. با درمان با MCPs در غلظت کم 6.25 میکروگرم بر میلی لیتر برای 6، 12، 18 و 24 ساعت، تفاوت نرخ بسته شدن خراش در مقایسه با گروه کنترل قابل توجه نبود (داده‌ها نشان داده نشده است). در غلظت‌های بین 12.5 و 50.0 میکروگرم بر میلی‌لیتر، هیچ اثر آشکاری بر روی بسته شدن خراش با درمان با MCPs به مدت 6 ساعت وجود نداشت، در حالی که، اثرات بسته شدن زخم قابل‌توجهی MCPs پس از درمان به مدت 12 ساعت ( 05/0 > p)، 18 ساعت نشان داده شد. ( p <0.01) و 24 ساعت ( p <0.01) در مقایسه با گروه کنترل. به طور خاص، نتایج 50.0 میکروگرم بر میلی‌لیتر همگی از نظر آماری بسیار معنی‌دار بودند (12 ساعت: 6.86 ± 45.52 در مقابل 3.10 ± 26.38، p< 0.01; 18 ساعت: 6.86 ± 70.75 در مقابل 3.56 ± 49.61، p <0.01; 24 ساعت: 0.00 ± 100.00 در مقابل 3.46 ± 76.99، p <0.01). مهاجرت سلولی ناشی از 50.0 میکروگرم در میلی لیتر MCPs تقریباً با 10.0 نانوگرم در میلی لیتر rhEGF یکسان بود. این نتایج نشان داد که MCPها از پوست ماهی تیلاپیا ظرفیت فوق‌العاده‌ای برای القای مهاجرت سلولی HaCaT دارند. احتمالاً این مورد است که بقایای اسید انیمو فراوان در MCPها محیط مناسبی را برای القای مهاجرت سلولی HaCaT فراهم می‌کند، اگرچه مکانیسم MCPها مشخص نیست.

یک فایل خارجی که حاوی یک تصویر، تصویر و غیره است. نام شی marinedrugs-15-00102-g003.jpg است.
در یک پنجره جداگانه باز کنید
شکل 3
اثر MCPs از پوست ماهی تیلاپیا بر بسته شدن خراش در شرایط آزمایشگاهی. نوار مقیاس: 100 میکرومتر

2.5. بهبود زخم در داخل بدن
2.5.1. استقرار مدل Scald
در روز پس از جوش (PSD)، بررسی میکروسکوپی نشان داد که نکروز انعقادی در کل اپیدرم، درم سطحی و بخش‌هایی از درم عمیق ظاهر می‌شود.شکل 4آ). زائده های پوستی مختل، ادم زیر جلدی و اتساع عروقی در زخم ها مشاهده شد. نکروز کانونی مرتبط با انفیلتراسیون سلولی التهابی سلول‌های ماهیچه‌ای مخطط در لایه عضلانی رخ داده بود.شکل 4ب). در یک کلام، ویژگی‌های بافت‌شناسی در زخم‌ها با شخصیت‌های جوش‌سوختگی با ضخامت جزئی مواجه می‌شوند، که نشان می‌دهد مدل جوش‌گرفتگی با ضخامت جزئی عمیق در خرگوش‌های سفید نیوزیلند با موفقیت ایجاد شد.

یک فایل خارجی که دارای یک تصویر، تصویر و غیره است. نام شی marinedrugs-15-00102-g004.jpg است.
شکل 4
مشاهده میکروسکوپی مقاطع پاتولوژیک در روز پس از جوش (H&E, 100×). ( الف ) نکروز انعقادی اپیدرم و درم. ( ب ) زائده های پوستی مختل و نکروز کانونی مرتبط با انفیلتراسیون سلول های التهابی.

2.5.2. اثرات MCPs بر میزان بهبود زخم جوش
اثرات MCPs از پوست ماهی تیلاپیا بر سرعت بهبود زخم در خرگوش‌های سوخته نشان داده شد. جدول 2. در هفت روز اول، نرخ بهبود زخم به دلیل ادم پوستی ناشی از ترشح مایع بافتی پس از جوش‌گرفتگی منفی بود و بدون تفاوت معنی‌دار در بین سه گروه افزایش یافت. با این حال، در PSD 11 و 14، تفاوت معنی‌داری بین گروه کنترل مدل و گروه MCPs وجود داشت. به خصوص در PSD11، میزان بهبود زخم در گروه MCPs (8/22 ± 8/38 درصد) به طور قابل توجهی نسبت به گروه کنترل مدل (2/17 ± 7/8 درصد، 01/0 > p ) و گروه کنترل مثبت (0/35 ± 5/19 درصد) افزایش یافت. p <0.05). میزان بهبود زخم در گروه MCPs و گروه کنترل مثبت در PSD18، 21 و 24 تفاوت معنی‌داری نشان نداد، در حالی که به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل مدل بود ( p< 0.01). علاوه بر این، خرگوش‌های گروه کنترل مدل تنها 72.1% ± 13.9% بهبود زخم را در PSD18 به دست آوردند، در حالی که خرگوش‌های تحت درمان با MCPs تقریباً به طور کامل بهبود یافتند. این نتایج نشان داد که MCPs از پوست ماهی تیلاپیا اثر مفیدی بر بهبود زخم در خرگوش دارد.

جدول 2
تأثیر MCPs از پوست ماهی تیلاپیا بر میزان بهبود زخم (درصد) در خرگوشایکس¯± s).

روز پس از سوختگی گروه کنترل مدل گروه کنترل مثبت گروه MCPs
3 16.4 ± 19.3 22.7 ± 22.9- 11.8 ± 23.1
7 23.1 ± 7.0 27.5±1.8- 28.6 ± 3.6-
11 17.2 ± 8.7 19.5 ± 35.0 22.8 ± 38.8 ** ،#
14 31.1 ± 56.6 70.5 ± 23.5 11.1 ± 78.6 *
18 13.9 ± 72.1 6.4 ± 95.3 ** 7.2 ± 95.9 **
21 16.0 ± 86.2 2.0 ± 98.9 ** 6.8 ± 98.0 **
24 6.3 ± 89.8 100.0 ± 0 ** 100.0 ± 0 **
28 100.0 ± 0 100.0 ± 0 100.0 ± 0
در یک پنجره جداگانه باز کنید
توجه: * p <0.05 و ** p <0.01 در مقایسه با گروه کنترل مدل تفاوت معنی‌داری داشتند. # ص <0.05 در مقایسه با گروه کنترل مثبت متفاوت بود.

2.5.3. ارزیابی بافت شناسی
زخم های هر گروه روزانه در PSD7، 14، 21 و 28 برای مشاهده هیستوپاتولوژی برداشت شد.شکل 5). در PSD7، نکروز انعقادی کل لایه اپیدرم، لایه سطحی درم و بخشی از لایه عمیق درم و همچنین زائده‌های پوستی به طور قابل‌توجهی در زخم‌ها اختلال مشاهده شد. بین سه گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. در PSD14، تعداد کمی زخم پوشیده شده توسط اپیدرم جدید و تکثیر کمی بافت گرانوله بالغ در مدل و گروه های مثبت یافت شد، در حالی که گروه MCPs بیش از نیمی از زخم های پوشیده شده توسط اپیدرم جدید و تکثیر بافت گرانوله زیادی در درم داشتند، که نشان می دهد MCPs از پوست ماهی تیلاپیا می تواند بهبود زخم را تسهیل کند. در PSD21، در مقایسه با گروه کنترل مدل، گروه‌های مثبت و MCPs ظاهر تقریباً زخم را با اپیدرم جدید، تکثیر فولیکول‌های مو فعال، ساختار لایه عضلانی کامل، فیبروبلاست‌ها و مویرگ‌های جدید نشان دادند. در PSD28، زخم ها به طور کامل توسط اپیدرم جدید در بین سه گروه پوشانده شد. در همین حال، سلول های التهابی ناپدید شدند و تکثیر بافت گرانوله بالغ در لایه درم ظاهر شد. با این حال، تشکیل بافت اسکار در لایه عضلانی بین گروه کنترل مدل و گروه مثبت مشاهده شد. به طور کلی، یافته‌های بافت‌شناسی نشان داد که MCPs از پوست ماهی تیلاپیا اثرات مفیدی بر ترمیم پاتولوژیک آسیب بافتی و بهبود بهبود زخم دارد.

یک فایل خارجی که حاوی یک تصویر، تصویر و غیره است. نام شی marinedrugs-15-00102-g005.jpg است.
شکل 5
میکروگراف از بافت زخم در خرگوش (H&E، 100×).

زخم های سوختگی بر اساس عمق به عنوان سوختگی های سطحی، با ضخامت جزئی سطحی، با ضخامت جزئی عمیق، ضخامت کامل یا سوختگی زیر پوستی طبقه بندی می شوند. معمولاً سه تا شش هفته یا بیشتر برای بهبود کامل زخم با ضخامت جزئی بدون مراقبت از سوختگی طول می‌کشد. علاوه بر این، سوختگی منجر به تشکیل اسکار می شود [ 4 ]. بهبود زخم یکی از پیچیده ترین فرآیندهای بیولوژیکی است که اساساً از چهار مرحله از جمله هموستاز، التهاب، تکثیر و بازسازی تشکیل شده است [ 39 ، 40 ]. یکی از مکانیسم های سلولی، اپیتلیال شدن مجدد کراتینوسیت است که عمدتاً به تکثیر و مهاجرت کراتینوسیت ها بستگی دارد. تکثیر سلولی می تواند اطمینان حاصل کند که سلول های بیشتری به زخم مهاجرت کرده و آن را می پوشانند [ 41 ، 42]. فاکتور هسته ای-κB (NF-κB) یک واسطه محوری در سیستم ایمنی انسان است و رونویسی انواع واسطه های التهابی را تنظیم می کند. c-Jun NH 2 – ترمینال کیناز (JNK) عمدتاً در سلول های مجاور زخم فسفریله می شود، که نشان می دهد سیگنال دهی JNK برای سلول های اپیتلیال در لبه زخم برای بستن زخم لازم است [ 43 ]. تبدیل فاکتور رشد-β1 (TGF-β1) یک عامل مهم است که نقش کلیدی در طول بهبود زخم دارد. در هر مرحله از بهبود زخم، TGF-β1 با سرکوب پاسخ های التهابی و ترویج تشکیل بافت گرانولاسیون درگیر می شود [ 44 ]. لیو و همکاران نشان داد که یک پپتید به نام AH90 از پوست قورباغه اودورانا گراهام استبا ترویج آزادسازی TGF-β1 از طریق فعال سازی مسیرهای سیگنالینگ پروتئین کینازهای فعال شده با میتوژن NF-kB و JNK، فعالیت بالقوه ترمیم زخم را نشان داد [ 36 ]. در این مطالعه، ما دریافتیم که MCPهای پوست ماهی تیلاپیا می توانند روند بهبود را تسریع کنند و اثر ترمیم زخم های پوستی در خرگوش را بهبود بخشند، در درجه اول با کاهش التهاب، ترویج تشکیل بافت گرانولاسیون، و تسهیل تکثیر سریع سلول های اپیتلیال، سلول های اندوتلیال. و فیبروبلاست ها با این حال، مکانیسم مولکولی اساسی هنوز مشخص نیست.

قابل اعتماد و متخصص:

3. مواد و روش ها
   3.1. مواد
   پوست ماهی تیلاپیا توسط یک شرکت فرآوری ماهی محلی اهدا شد. پوست را جدا کرده و به قطعات کوچک برش دادند و در دمای 20- درجه سانتیگراد برای استفاده نگهداری کردند. پروتئاز خنثی (2 × 10 5 U / g) و papain (6.5 × 10 5 U / g) و از Pangbo بیولوژیکی شرکت مهندسی، آموزشی ویبولیتین (جمهوری خلق چین) خریداری شد. پماد جوش مرطوب از شرکت دارویی Meibao، Ltd. (شانتو، چین) خریداری شد. خرگوش‌های سفید نیوزلند توسط مرکز حیوانات آزمایشگاهی پزشکی گوانگدونگ، پایگاه Sanshui (گواهینامه شماره SCXK 20140035، گوانگدونگ، چین) ارائه شد. خرگوش ها به صورت جداگانه در شرایط 2 ± 24 درجه سانتی گراد و رطوبت 10 ± 60 درصد در قفس قرار گرفتند.

3.2. تهیه MCP از پوست ماهی تیلاپیا
مقدار مشخصی از پوست ماهی تیلاپیا با آب به نسبت جامد: مایع 1:2.5 ( w / v ) مخلوط شد و سپس حرارت داده شد. پروتئاز خنثی و پاپائین هنگامی که مخلوط تا دمای 50 درجه سانتیگراد گرم شد اضافه شد و به مدت 5 ساعت نگهداری شد. پس از آن، مخلوط تا 100 درجه سانتیگراد برای غیرفعال شدن حرارت داده شد و سپس سانتریفیوژ شد. مایع رویی از طریق یک غشای سرامیکی 50 نانومتری فیلتر شد. فیلتر تحت فشار کاهش یافته غلیظ شد و با اسپری خشک شد و به پودر تبدیل شد.

3.3. تعیین توزیع وزن مولکولی MCPs
یک کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (Angilent 1200، Palo Alto، CA، USA) برای تجزیه و تحلیل توزیع وزن مولکولی نمونه ها استفاده شد. استونیتریل/آب/تری فلوئورواستیک اسید (45:55:0.1) به عنوان فاز متحرک پذیرفته شد، سرعت جریان 0.5 میلی لیتر در دقیقه و طول موج UV 220 نانومتر بود. نمونه های استاندارد شامل سیوکروم (12500 دا)، آپروتینین (6500 دا)، باسیتاسین (1450 دا)، اتیل آمینو اسید- اتیل آمینو اسید- تیروزین- آرژنین (451 دا) و اتیل آمینو اسید- اتیل آمینو اسید- اتیل آمینو اسید بود. (189 دا) به نوبه خود در ستون بارگذاری شدند. منحنی استاندارد زمان ماند-جذب رسم شد. محلول MCPs از طریق فیلتر 0.45 میکرومتر فیلتر شد و تحت شرایط مشابه تزریق شد. وزن مولکولی با توجه به زمان ماند با استفاده از معادله منحنی استاندارد محاسبه شد.

3.4. اندازه گیری ترکیب اسید آمینه MCPs
MCPs از پوست تیلاپیا با حل شدن در 6 mol · L -1 HCl هیدرولیز شدند . محلول با یک آنالایزر اسید آمینه (S-433D، Sykam، برمن، آلمان) آنالیز شد.

3.5. تجزیه و تحلیل FTIR
ویژگی‌های جذب مادون قرمز MCPs توسط طیف‌سنجی FTIR (Spectrum 100, PerkinElmer, Waltham, MA, USA) مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه ها در دیسک های پتاسیم بروماید تهیه شد. طیف‌ها با محدوده اعداد موج از 4000 تا 450 سانتی‌متر بر 1 با وضوح 4 سانتی‌متر بر 1 در 16 اسکن تجمعی تولید شدند.

3.6. سنجش خراش در شرایط آزمایشگاهی
بشر کراتینوسیت (HaCaT) در اصلاح عقاب متوسط لبکو است (DMEM با 10٪ سرم جنین گاوی، 100 U / میلی لیتر پنی سیلین و 100 میکروگرم / میلی لیتر استرپتومایسین تکمیل) در 37 درجه سانتی گراد در یک فضای با 5٪ CO کشت جاودانه 2 . سلول های HaCaT پس از رسیدن به محل تلاقی 90٪ به صفحات 24 خانه ای در یک تراکم از 5 × 10 تقسیم شدند، کشت 3سلول / چاه و سپس به مدت 24 ساعت به تک لایه های سلولی همرو کشت داده شد. یک نوک پیپت 200 میکرولیتری برای ایجاد یک زخم خراش یکنواخت روی تک لایه سلول ها استفاده شد. بقایای زخمی با دو بار شستشو با PBS خارج شد. سلول های تک لایه خراش در محیط بدون سرم حاوی rhEGF (10.0 نانوگرم در میلی لیتر) به عنوان کنترل مثبت و MCPs با غلظت های متفاوت از 6.25 تا 50.0 میکروگرم در میلی لیتر انکوبه شدند. سلول های بدون تیمار MCPs به عنوان شاهد بلانک استفاده شدند. بسته شدن خراش با استفاده از میکروسکوپ کنتراست فاز (CKX41-A32PH، المپوس، توکیو، ژاپن) مشاهده شد و ناحیه خراش با نرم افزار Image J محاسبه شد. نرخ بسته شدن خراش بر حسب درصد با فرمول زیر به دست آمد:

نرخ بسته شدن خراش (%) = ( A 0 – A t ) / A 0 × 100% (2)
که در آن A 0 ناحیه خراش در ساعت 0 و A t منطقه خراش در زمان تعیین شده است.

3.7. اثرات MCPs بر بهبود زخم پوستی در خرگوش
3.7.1. ایجاد مدل حیوانی
خرگوش های سفید سالم نیوزلند با تزریق عضلانی سومیانکسین II (0.5 میلی لیتر در هر خرگوش) و تزریق داخل وریدی پنتوباربیتال سدیم (0.6 میلی لیتر · کیلوگرم -1 ) بیهوش شدند . پس از مو پشت خرگوش تراشیده شد، یکی 4 سانتی متر 2 زخم تاول زده در هر دو طرف پشت با استفاده از یک دستگاه سوزاندن ماست (زبان آموزان خردسال-5Q، پکن، چین) تولید شد. شرایط جوشاندن: دمای سر جوش، 100 درجه سانتیگراد. فشار اعمال شده، 1000 گرم؛ زمان تماس، 5 ثانیه مدل جوش ضخامت جزئی عمیق به این ترتیب ایجاد شد.

3.7.2. گروه بندی و درمان
خرگوش ها به طور تصادفی به سه گروه شامل کنترل مدل، کنترل مثبت و گروه MCPs (16 در هر گروه، نیمی نر و نیمی ماده) تقسیم شدند. هر سه گروه از خرگوش ها در معرض ضخامت جزئی جوش قرار گرفتند. پماد جوش مرطوب به عنوان داروی کنترل مثبت استفاده شد. گروه کنترل مدل پس از جوشاندن درمان نشد. گروه کنترل مثبت و MCPs یک بار در روز به مدت 28 روز تحت درمان قرار گرفتند.

3.7.3. تعیین میزان بهبودی زخم
میزان بهبود زخم با ارجاع به روش گزارش شده قبلی با چند اصلاح تعیین شد [ 45 ]. به طور خلاصه، لبه‌های زخم روی کاغذ شفاف کشیده می‌شد که روی زخم با یک تکه کاغذ پوشانده می‌شد و شکل زخم را از کاغذ جدا می‌کردند و وزن می‌کردند. میزان بهبودی زخم بر اساس رابطه زیر محاسبه شد:

میزان بهبود زخم (%) = ( W i – W u ) / W i × 100٪ (3)
که در آن W i و W u وزن کاغذ زخمی شکل اولیه و التیام نیافته به ترتیب بر حسب گرم است.

3.7.4. معاینه بافت شناسی
نمونه‌های بافت پس از درمان جوش‌گرفتگی به‌ترتیب به‌مدت 1، 7، 14، 21 و 28 روز جمع‌آوری شدند، در فرمالین 4 درصد تثبیت شدند، در برش‌های پارافینی ساخته شدند، با معرف هماتوکسیلین-ائوزین (HE) رنگ‌آمیزی شدند و سپس زیر میکروسکوپ بررسی شدند. یکپارچگی ساختار پوست، نوع سلول ها و بافت های دانه بندی.

3.8. تحلیل آماری
تمام مقادیر تجربی به صورت میانگین ± انحراف معیار (SD) بیان شد. تجزیه و تحلیل مقایسه بین گروه ها با استفاده از آنالیز واریانس (ANOVA) با SPSS 21.0 انجام شد و p- value کمتر از 0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.

قابل اعتماد و متخصص:

4. نتیجه گیری
   در این مطالعه، MCPهای تهیه شده از پوست ماهی تیلاپیا با هیدرولیز آنزیمی مرکب از پلی پپتیدهایی با وزن مولکولی کمتر از 5 کیلو دالتون تشکیل شدند. طیف‌سنجی مادون قرمز نشان داد که ترکیبات مولکولی اصلی درون MCPها سیم‌پیچ تصادفی هستند. آزمایش‌های آزمایشگاهی خراش و التیام زخم زخم‌های عمیق با ضخامت جزئی در خرگوش‌ها نشان داد که MCPs از پوست تیلاپیا یک عامل مؤثر و امیدوارکننده برای مراقبت از سوختگی است. در مورد مکانیسم های مولکولی خاص، ما در حال کار برای اکتشاف عمیق تر هستیم و نتایج در زمان مناسب گزارش خواهد شد.

قابل اعتماد و متخصص:
قدردانی ها
ما با سپاس از حمایت مالی برنامه ملی تحقیق و توسعه فناوری عالی چین (برنامه 863، 2013AA102201)، بنیاد علوم طبیعی استان گوانگدونگ چین (2016A030308009) و پروژه ارتقاء مدرسه با نوآوری دانشگاه اقیانوس گوانگدونگ (Guangdong Ocean University) و G502551GG (2025000) .

قابل اعتماد و متخصص:
مشارکت های نویسنده
Pengzhi Hong این آزمایش ها را تصور و طراحی کرد. ژانگ هو و پینگ یانگ آزمایش ها را انجام دادند. Chunxia Zhou و Sidong Li داده ها را تجزیه و تحلیل کردند. Pengzhi Hong و Sidong Li معرفها / مواد / ابزارهای تجزیه و تحلیل کمک کردند. ژانگ هو مقاله را نوشت.

قابل اعتماد و متخصص:
تضاد علاقه
نویسندگان هیچ تضاد منافع را اعلام نمی کنند.

قابل اعتماد و متخصص:
منابع

1. Edelman LS عوامل اجتماعی و اقتصادی مرتبط با خطر آسیب سوختگی. می سوزد. 2007; 33 :958-965. doi: 10.1016/j.burns.2007.05.002. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
2. Guo R., Xu S., Ma L., Huang A., Gao C. بهبود سوختگی های تمام ضخامت با استفاده از DNA پلاسمیدی که معادل های پوستی کلاژن-کیتوسان فعال VEGF-165 را کد می کند درمان می شود. بیومواد. 2011; 32 : 1019-1031. doi: 10.1016/j.biomaterials.2010.08.087. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
3. Shanmugasundaram N.، Uma TS، Lakshmi TSR، Babu M. کارایی تحویل موضعی کنترل شده سولفادیازین نقره در زخم های سوختگی عفونی. جی بیومد. ماتر Res. A. 2008; 89 :472-482. doi: 10.1002/jbm.a.31997. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
4. جانسون RM، ریچارد آر. سوختگی با ضخامت جزئی: شناسایی و مدیریت. Adv. مراقبت از زخم پوست. 2003; 16 :178-187. doi: 10.1097/00129334-200307000-00010. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
5. Silva TH، Moreira-Silva J.، Marques AL، Domingues A.، Bayon Y.، Reis RL کلاژن های منشاء دریایی و کاربردهای بالقوه آن. مارس مواد مخدر. 2014; 12 :5881-5901. doi: 10.3390/md12125881. [ مقاله رایگان PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
6. Muthumari K., Anand M., Maruthupandy M. عصاره کلاژن از فلس های ماهی باله دریایی به عنوان لاروکش بالقوه پشه. Protein J. 2016; 35 :391-400. doi: 10.1007/s10930-016-9685-7. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
7. Swatschek D.، Schatton W.، Kellermann J.، Müller WEG، Kreuter J. کلاژن اسفنجی دریایی: جداسازی، خصوصیات و اثرات بر پارامترهای پوست سطح pH، رطوبت و سبوم. یورو جی فارم. بیوفارم. 2002; 53 :107-113. doi: 10.1016/S0939-6411(01)00192-8. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
8. Heinemann S., Ehrlich H., Douglas T., Heinemann C., Worch H., Schatton W., Hanke T. مطالعات فراساختاری روی کلاژن اسفنج دریایی Chondrosia reniformis Nardo. بیوماکرومولکول ها 2007; 8 :3452–3457. doi: 10.1021/bm700574y. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
9. Ehrlich H. کیتین و کلاژن به عنوان الگوهای جهانی و جایگزین در بیومرینالیزاسیون. بین المللی جئول Rev. 2010; 52 :661-699. doi: 10.1080/00206811003679521. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
10. Ehrlich H., Deutzmann R., Brunner E., Cappellini E., Koon H., Solazzo C., Yang Y., Ashford D., Thomas-Oates J., Lubeck M., et al. کانی سازی ساختارهای بیوسیلیکی یک متری اسفنج های شیشه ای بر روی کلاژن هیدروکسیله شده است. نات. شیمی. 2010; 2 :1084-1088. doi: 10.1038/nchem.899. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
11. Moreira-Silva J.، Silva TH، Prata MB، Cerqueira MT، Pirraco RP، Giovine M.، Marques AP، Reis RL پتانسیل پوشش های کلاژن اسفنج دریایی برای استراتژی های بازسازی پوست. J. Tissue Eng. ریجن. پزشکی 2013; 7 : 33. [ Google Scholar ]
12. Shen XR، Kurihara H.، Takahashi K. خصوصیات گونه های مولکولی کلاژن در گوشته گوش ماهی. مواد شیمیایی مواد غذایی 2007; 102 : 1187-1191. [ Google Scholar ]
13. Mizuta S., Tanaka T., Yoshinaka R. مقایسه انواع کلاژن عضلات بازو و گوشته اختاپوس معمولی ( Octopus vulgaris ) Food Chem. 2003; 81 :527-532. doi: 10.1016/S0308-8146(02)00486-7. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
14. Su XR، Sun B.، Li YY، Hu QH مشخصه کلاژن محلول در اسید از دیواره سلومیک Sipunculida. Food Hydrocoll. 2009; 23 : 2190-2194. doi: 10.1016/j.foodhyd.2009.05.013. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
15. Kolodziejska I., Sikorski ZE, Niecikowska C. پارامترهای موثر بر جداسازی کلاژن از پوست ماهی مرکب ( Illex argentinus ). مواد شیمیایی مواد غذایی 1999; 66 : 153-157. doi: 10.1016/S0308-8146(98)00251-9. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
16. Wang L., An X., Yang F., Xin Z., Zhao L., Hu Q. جداسازی و شناسایی کلاژن ها از پوست، فلس و استخوان ماهی قرمز اعماق دریا ( Sebastes mentella ) Food Chem. 2008; 108 :616-623. doi: 10.1016/j.foodchem.2007.11.017. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
17. Vijaykrishnaraj M.، Prabhasankar P. هیدرولیزهای پروتئین دریایی: دیدگاه های حال و آینده آنها در شیمی مواد غذایی – بررسی. RSC Adv. 2015; 5 :34864–34877. doi: 10.1039/C4RA17205A. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
18. Fan L., Cao M., Gao S., Wang T., Wu H., Peng M., Zhou X., Nie M. آماده سازی و خصوصیات آلژینات سدیم اصلاح شده با پپتیدهای کلاژن. کربوهیدرات. پلیم. 2013; 93 :380-385. doi: 10.1016/j.carbpol.2013.01.029. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
19. Ennaas N.، Hammami R.، Gomaa A.، Bédard F.، Biron É.، Subirade M.، Beaulieu L.، Fliss I. Collagencin، یک پپتید ضد باکتری از کلاژن ماهی: پویایی فعالیت، ساختار و تعامل با غشاء . بیوشیمی. بیوفیز. Res. اشتراک. 2016; 473 : 642-647. doi: 10.1016/j.bbrc.2016.03.121. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
20. Wang B.، Wang YM، Chi CF، Luo HY، Deng SG، Ma JY جداسازی و شناسایی پپتیدهای کلاژن و آنتی اکسیدان کلاژن از فلس های Croceine Croaker ( Pseudosciaena crocea ) Mar. Drugs. 2013; 11 :4641-4661. doi: 10.3390/md11114641. [ مقاله رایگان PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
21. Kim SK، Ngo DH، Vo TS پپتیدهای زیست فعال مشتق شده از ماهی دریایی به عنوان عوامل بالقوه ضد فشار خون. Adv. مواد غذایی Nutr. Res. 2012; 65 :249-260. [ PubMed ] [ Google Scholar ]
22. Zhang F.، Wang Z.، Xu S. خالص‌سازی رزین ماکرو متخلخل پپتیدهای فلس ماهی کپور علف ( Ctenopharyngodon idella ) با توانایی بازدارندگی آنزیم مبدل آنژیوتانسین-I (ACE). مواد شیمیایی مواد غذایی 2009; 117 :387-392. doi: 10.1016/j.foodchem.2009.04.015. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
23. Zhu CF، Li GZ، Peng HB، Zhang F.، Chen Y.، Li Y. اثر پپتیدهای کلاژن دریایی بر نشانگرهای گیرنده های هسته ای متابولیک در بیماران دیابتی نوع 2 با / بدون فشار خون بالا. بیومد. محیط زیست علمی 2010; 23 :113-120. doi: 10.1016/S0895-3988(10)60040-2. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
24. Xu L.، Dong W.، Zhao J.، Xu Y. اثر پپتیدهای کلاژن دریایی بر رشد فیزیولوژیکی و عصبی رفتاری موش های صحرایی نر مبتلا به خفگی پری ناتال. مارس مواد مخدر. 2015; 13 :3653-3671. doi: 10.3390/md13063653. [ مقاله رایگان PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
25. Tanaka M.، Koyama Y.، Nomura Y. اثرات مصرف پپتید کلاژن بر آسیب پوستی ناشی از UV-B. Biosci. بیوتکنول. بیوشیمی. 2009; 73 :930-932. doi: 10.1271/bbb.80649. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
26. Zhang Z.، Wang J.، Ding Y.، Dai X.، Li Y. تجویز خوراکی پپتیدهای کلاژن دریایی از پوست Chum Salmon باعث بهبود زخم پوستی و رگزایی در موش‌ها می‌شود. J. Sci. کشاورزی مواد غذایی 2011; 91 :2173-2179. doi: 10.1002/jsfa.4435. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
27. Zhou T.، Wang N.، Xue Y.، Ding T.، Liu X.، Mo X.، Sun J. نانوالیاف کلاژن تیلاپیا الکتروریسی که از طریق القای تکثیر و تمایز کراتینوسیت ها، بهبود زخم را تسریع می کنند. کلوئیدها گشت و گذار. B رابط های زیستی. 2016; 143 :415-422. doi: 10.1016/j.colsurfb.2016.03.052. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
28. Zeng SK، Zhang CH، Lin H.، Yang P.، Hong PZ، Jiang Z. جداسازی و شناسایی کلاژن محلول در اسید از پوست ماهی تیلاپیا نیل ( Oreochromis niloticus ) Food Chem. 2009; 116 : 879-883. doi: 10.1016/j.foodchem.2009.03.038. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
29. Gbogouri GA، Linder M.، Fanni J.، Parmentier M. تأثیر درجه هیدرولیز بر خواص عملکردی محصولات جانبی ماهی آزاد هیدرولیز شده. J. Food Sci. 2004; 69 :C615-C622. doi: 10.1111/j.1365-2621.2004.tb09909.x. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
30. Yamamoto S., Deguchi K., Onuma M., Numata N., Sakai Y. جذب و دفع ادراری پپتیدها پس از مصرف کلاژن تری پپتید در انسان. Biol. فارم. گاو نر 2016; 39 :428-434. doi: 10.1248/bpb.b15-00624. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
31. Sun X.، Chai Y.، Wang Q.، Liu H.، Wang S.، Xiao J. یک وقفه طبیعی پایداری جهانی بالاتر و انعطاف‌پذیری ساختاری محلی را نسبت به یک توالی جهش Gly مشابه در پپتیدهای تقلید کلاژن نشان می‌دهد. بیوشیمی. 2015; 54 :6106-6113. doi: 10.1021/acs.biochem.5b00747. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
32. Li ZR، Wang B.، Chi CF، Zhang QH، Gong YD، Tang JJ، Luo HY، Ding GF جداسازی و شناسایی کلاژن های محلول در اسید و کلاژن های محلول در پپسین از پوست و استخوان ماهی خال مخالی اسپانیایی ( Scomberomorous niphonius ) غذا هیدروکل. 2013; 31 :103-113. doi: 10.1016/j.foodhyd.2012.10.001. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
33. Haris PI، Severcan F. مشخصات طیف سنجی FTIR ساختار پروتئین در محیط های آبی و غیر آبی. جی. مول. کاتال. آنزیم B 1999; 7 :207-221. doi: 10.1016/S1381-1177(99)00030-2. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
34. Yang H., Yang S., Kong J., Dong A., Yu S. بدست آوردن اطلاعات در مورد ساختارهای ثانویه پروتئین در محلول آبی با استفاده از طیف سنجی IR تبدیل فوریه. نات. پروتکل 2015; 10 :382-396. doi: 10.1038/nprot.2015.024. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
35. Yang G.، Wu M.، Yi H.، Wang J. بیوسنتز و خصوصیات یک پلی پپتیدی غیر تکراری مشتق شده از زنجیره سنگین فیبروئین ابریشم. ماتر علمی مهندس سی ماتر. Biol. Appl. 2016; 59 :278-285. doi: 10.1016/j.msec.2015.10.023. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
36. لیو اچ.، مو ال.، تانگ جی.، شن سی.، گائو سی.، رونگ ام.، ژانگ زی.، لیو جی.، وو ایکس.، یو اچ.، و همکاران. یک پپتید بالقوه ترمیم کننده زخم از پوست قورباغه. بین المللی جی بیوشیم. سلول بیول. 2014; 49 :32-41. doi: 10.1016/j.biocel.2014.01.010. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
37. Jang SI، Mok JY، Jeon IH، Park KH، Nguyen TTT، Park JS، Hwang HM، Song MS، Lee D.، Chai KY اثر حصیرهای غیر بافته الکتروریسی شده ترکیبات دی بوتیریل کیتین/پلی (اسید لاکتیک) بر بهبود زخم در موش های بدون مو مولکول ها. 2012; 17 :2992-3007. doi: 10.3390/molecules17032992. [ مقاله رایگان PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
38. Felice F., Zambito Y., Belardinelli E., Fabiano A., Santonia T., Di Stefano R. اثر مشتقات مختلف کیتوزان بر روی سنجش زخم خراش در شرایط آزمایشگاهی: یک مطالعه مقایسه ای. بین المللی جی. بیول. ماکرومول. 2015; 76 :236-241. doi: 10.1016/j.ijbiomac.2015.02.041. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
39. پازیار ن.، یعقوبی ر.، رفیعی ا.، محرابیان ع.، فیلی ع. التیام زخم پوست و گیاه پزشکی: مروری. Skin Pharmacol. فیزیک 2014; 27 :303-310. doi: 10.1159/000357477. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
40. Maver T., Hribernik S., Mohan T., Smrke DM, Maver U., Stana-Kleinschek K. مواد پانسمان زخم عملکردی با خواص آزادسازی دارو بسیار قابل تنظیم. RSC Adv. 2015; 5 :77873–77884. doi: 10.1039/C5RA11972C. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
41. Gurtner GC, Werner S., Barrandon Y., Longaker MT ترمیم و بازسازی زخم. طبیعت. 2008; 453 : 314-321. doi: 10.1038/nature07039. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
42. Chen X.، Shi Y.، Shu B.، Xie X.، Yang R.، Zhang L.، Ruan S.، Lin Y.، Lin Z.، Shen R.، و همکاران. تاثیر ADM خوک بر بهبود زخم سوختگی بین المللی جی. کلین. انقضا پاتول. 2013; 6 :2280-2291. [ مقاله رایگان PMC ] [ PubMed ] [ Google Scholar ]
43. Yang DJ، Moh SH، Son DH، You S.، Kinyua AW، Ko CM، Song M.، Yeo J.، Choi YH، Kim KW اسید گالیک باعث بهبود زخم در شرایط عادی و هیپرگلوسیدیک می شود. مولکول ها. 2016; 21 :899. doi: 10.3390/molecules21070899. [ مقاله رایگان PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
44. Werner S., Grose R. تنظیم بهبود زخم توسط فاکتورهای رشد و سیتوکین ها. فیزیول. Rev. 2003; 83 :835-870. [ PubMed ] [ Google Scholar ]
45. Nagelschmidt M., Becker D., Bönninghoff N., Engelhardt GH اثر فیبرونکتین درمانی و کمبود فیبرونکتین بر بهبود زخم: مطالعه ای در موش ها. J. تروما. 1987; 27 :1267-1271. doi: 10.1097/00005373-198711000-00011. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]