| Oreochromis niloticus (Nile Tilapia) ماهی های عجیب و غریب اطلاعات مجموعه نقشه نقطه ای مشخصات گونه نقشه متحرک تاثیرات |
پم فولر – سازمان زمین شناسی ایالات متحده 
Oreochromis niloticus (Linnaeus، 1758)
نام رایج: نیل تیلاپیا
مترادف ها و نام های دیگر: نیل mouthbrooderطبقه بندی: در دسترس از طریق
شناسایی: نام متداول Tilapia nilotica است. ویژگی‌های متمایز، مترادف‌ها، تصویر، کلیدها و بحث در مورد هیبریدها در Trewavas (1983). ویژگی های متمایز و تصویر نیز توسط اکلس (1992) ارائه شد. عکس ها در Axelrod و همکاران ظاهر شد. (1985) و اکسلرود (1993). این گونه بسیار شبیه Oreochromis aureus است. قبل از اینکه این دو گونه متمایز نشان داده شوند، بسیاری از یا بیشتر گزارش های ” Tilapia nilotica ” در حوضچه های ایالات متحده احتمالاً به O. aureus اشاره دارد که احتمالاً از اسرائیل وارد شده است (Trewavas 1983).
در ایالات متحده و سایر مناطقی که آنها معرفی شده اند، ماهی تیلاپیا هیبرید شده و در محیط های آبزی پروری وارد شده و متعاقباً به طبیعت فرار کرده است. هیبریدهای زنده برای تولید مثل از این تلاقی های مختلف حاصل شده اند و بنابراین، برای اکثر جمعیت های تیلاپیا در ایالات متحده، استفاده از مریستیک ها و سیستماتیک سنتی برای تعیین نام گونه ها به نمونه ها مفید نیست (نگاه کنید به: Costa-Pierce 2003).
تیلاپیا نیل ارتباط نزدیکی با تیلاپیا آبی ( O. aureus ) دارد و اغلب با آن اشتباه گرفته می شود . این دو گونه به طور کلی با ویژگی های زیر قابل تشخیص هستند (Trewavas 1983):
| تیلاپیا آبی | نیل تیلاپیا | |
| تعداد خارهای پشتی | 15-16 (حالت 16) | 16-18 (حالت 17) |
| پرتوهای باله پشتی کل | 27-30 (حالت 28) | 29-31 (حالت 30) |
| بستن بر روی باله دمی | بدون نوار / راه راه مجزا | نوارهای تیره مشخص و منظم |
| رنگ آمیزی نر | آبی متالیک | قرمز |
| حاشیه باله پشتی | ورمیلیون | خاکستری تیره یا سیاه |
اندازه: 63 سانتی متر (دی مور و بروتون 1988)
محدوده بومی: مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری آفریقا، خاورمیانه. به طور گسترده در حوضه رودخانه های نیل و نیجر و در دریاچه های تانگانیکا، آلبرت، ادوارد، و جورج، و همچنین در بسیاری از زهکشی ها و دریاچه های کوچکتر در غرب و شرق آفریقا پراکنده شده است. همچنین در خاورمیانه در رودخانه یارکون، اسرائیل (Trewavas 1983).
کدهای واحد هیدرولوژیکی (HUC)
نقشه های تعاملی توضیح داده شده: نقشه های توزیع نقطه ای
رخدادهای غیر بومی :
جدول 1. ایالات با رخدادهای غیربومی، اولین و آخرین مشاهدات در هر ایالت، و تعداد و نام HUCها با مشاهدات†. نام ها و تاریخ ها به سوابق نمونه مربوطه آنها پیوند داده شده است. فهرست منابع برای همه موارد غیربومی Oreochromis niloticus در اینجا یافت می شود .
آخرین به روز رسانی جدول 3/7/2022
† ممکن است جمعیت ها در حال حاضر وجود نداشته باشند.
زیست‌محیطی: تیلاپیا نیل عمدتاً گیاه‌خوار است و ماکروفیت‌های آبزی، جلبک‌ها و دیاتومه‌ها عموماً بیش از 90 درصد از جیره غذایی آن را تشکیل می‌دهند و بقیه شامل حشرات آبزی و سخت‌پوستان و تخم‌ماهی‌ها می‌شود (خلاف و آلنه نا ای 1987).مقدمه: این گونه برای مصارف آبزی پروری معرفی شد. احتمالاً از طریق فرار یا رهاسازی از مزارع ماهی به آبهای آزاد وارد شد.وضعیت: تاسیس در می سی سی پی. احتمالاً در یک مخزن بزرگ در مرز فلوریدا و جورجیا ایجاد شده است. به صورت محلی (شهرستان آلاچوا) در فلوریدا تأسیس شد. از آلاباما و آریزونا گزارش شده است.تاثیر معرفی:
خلاصه ای از اثرات گونه ها به دست آمده از بررسی ادبیات. برای اطلاعات بیشتر روی نماد کلیک کنید…
تیلاپیا نیل فشار رقابتی را بر روی ماهیان بومی اعمال می کند و شناخته شده است که دوزیستان و بچه ماهیان دیگر گونه های ماهی را شکار می کند (Zambrano et al. 2006). با این حال، پترسون و همکاران. (2006) همپوشانی کمی در رژیم غذایی ماهی تیلاپیا نیل و سه سانترارشید بومی (Bluegill Lepomis macrochirus ، Redear Sunfish L. microlophus و Largemouth Bass Micropterus salmoides )، با تیلاپیا در سطح تغذیه ای پایین تر (به عنوان مثال، نسبت بالاتری از کوچک) یافت. بی مهرگان و ریزه ها) نسبت به سانترارشیدهای بومی (عمدتاً ماهی ها و بی مهرگان بزرگتر مصرف می کنند). در نوادا و آریزونا، معرفی O. niloticusمنجر به کاهش ماهی های در خطر انقراض Moapa Dace و Moapa White River Springfish شده است (Wise et al. 2007). مارتین و همکاران (2010) دریافتند که تیلاپیا نیل در آزمایش‌های آزمایشگاهی، خورشید ماهی قرمز خال‌خالی بومی ( L. miniatus ) را از زیستگاه ترجیحی خود درآورده و آفتاب‌ماهی را در معرض فشار بیشتر شکار قرار می‌دهد.اظهارات: نمونه ای که در سال 1991 از دریاچه سمینول در سمت جورجیا دریاچه در نزدیکی سوندر اسلاو گرفته شده بود، در ابتدا به عنوان O. aureus (Gennings، ارتباطات شخصی) گزارش شد. با این حال، تمام نمونه‌ها و عکس‌های موجود از ماهی تیلاپیا از آن دریاچه تاکنون ثابت شده‌اند که O. niloticus هستند (اسمیت-وانیز، ارتباطات شخصی). اگرچه O. niloticus از تگزاس گزارش شده است، این گزارش ها بر اساس شناسایی اشتباه سایر گونه های تیلاپیا بود (Hubbs 1982، به نقل از Muoneke 1988). گزارش های این گونه در آریزونا نیز ممکن است بر اساس شناسایی اشتباه باشد. شکل 122 مینکلی (1973) با عنوان ” Tilapia nilotica ” و توصیف او از جوان آنها، بیشتر با T. mariae مطابقت دارد.(Courtenay and Hensley 1979; Courtenay et al. 1984, 1986).
گرامر و همکاران (2012) دریافتند که نیل تیلاپیا در می سی سی پی تا 4 سال زندگی می کند که بقای چند ساله و استقرار این جمعیت را تایید می کند.
تیلاپیا نیل نیز در تایلند (Tongnunui و Beamish 2009) و السالوادور (McMahan و همکاران 2013) معرفی شده است.
نمونه‌های کوپن: فلوریدا (نمونه‌های متعدد UF)، جورجیا (UF، UGAMNH)، می‌سی‌سی‌پی (MMNH).منابع (برای مراجع کامل کلیک کنید) Axelrod, HR 1993. کاملترین واژگان رنگی سیکلیدها. انتشارات سرگرمی ماهی گرمسیری، شرکت، شهر نپتون، نیوجرسی.
Axelrod، HR، WE Burgess، N. Pronek، و JG Walls. 1985. اطلس ماهیان آکواریومی آب شیرین دکتر اکسلرود. انتشارات سرگرمی ماهی گرمسیری، شرکت، شهر نپتون، نیوجرسی.
Boschung, HT 1992. کاتالوگ ماهی های آب شیرین و دریایی آلاباما. بولتن موزه تاریخ طبیعی آلاباما 14:1-266.
Costa-Pierce، BA 2003. تکامل سریع تیلاپیا وحشی ( Oreochromis spp.): نیاز به ترکیب علم تهاجم در ساختارهای نظارتی. تهاجمات زیستی 5: 71-84.
کورتنی، دبلیو آر، جونیور، و دی هنسلی. 1979. گسترش دامنه در جنوب فلوریدا از تیلاپیا خالدار معرفی شده، با نظراتی در مورد تاثیر محیطی. حفاظت از محیط زیست 6(2):149-151.
کورتنی، دبلیو آر، جونیور، و جی دی ویلیامز. 1992. پراکندگی گونه های عجیب و غریب از منابع آبزی پروری، با تاکید بر ماهیان آب شیرین. 49-81 در A. Rosenfield, and R. Mann, eds. پراکندگی موجودات زنده در اکوسیستم های آبی. انتشارات مریلند دریا گرانت، کالج پارک، MD.
کورتنی، دبلیو آر، جونیور، دی هنسلی، جی ان تیلور، و جی مک کان. 1984. توزیع ماهی های عجیب و غریب در قاره ایالات متحده. 41-77 در WR Courtenay, Jr., and JR Stauffer, Jr., eds. توزیع، زیست شناسی و مدیریت ماهی های عجیب و غریب. انتشارات دانشگاه جان هاپکینز، بالتیمور، MD.
کورتنی، دبلیو آر، جونیور، دی هنسلی، جی ان تیلور، و جی مک کان. 1986. توزیع ماهی های عجیب و غریب در آمریکای شمالی. 675-698 در CH Hocutt, and EO Wiley, eds. جغرافیای وحشی ماهیان آب شیرین آمریکای شمالی جان وایلی و پسران، نیویورک، نیویورک.
د مور، آی جی و ام. ان بروتون. 1988. اطلس جانوران آبزی بومی بیگانه و جابجا شده در جنوب آفریقا. گزارش برنامه های علمی ملی آفریقای جنوبی 144. بنیاد توسعه تحقیقات و شورای تحقیقات علمی و صنعتی، پرتوریا، آفریقای جنوبی.
Eccles، DH 1992. برگه های شناسایی گونه های FAO برای اهداف ماهیگیری: راهنمای میدانی برای ماهی های آب شیرین تانزانیا. سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، رم، ایتالیا.
Gennings، RM – اداره منابع طبیعی جورجیا، آتلانتا، GA. پاسخ به پرسشنامه غیربومی NBS-G.
Grammer، GL، WT Slack، MS Peterson و MA Dugo. 2012. تیلاپیا نیل Oreochromis niloticus (Linnaeus، 1758) استقرار در می سی سی پی معتدل، ایالات متحده: بقای چند ساله توسط سنین اتولیت تایید شده است. تهاجمات آبی 7: در حال چاپ.
Hornsby، J. – Alabama Game & Fish، Montgomery، AL.
خلف، EA، و AA Alne-na-ei. 1987. تغذیه اکولوژی Oreochromis niloticus (Linnaeus) و Tilapia zillii (Gervais) در کانال نیل. Hydrobiologia 146:57-62.
مارتین، سی دبلیو، ام ام ولنتاین، و جی اف ولنتاین. 2010. فعل و انفعالات رقابتی بین تیلاپیا مهاجم نیل و ماهی بومی: پتانسیل تبادل تغذیه ای تغییر یافته و اصلاح شبکه های غذایی. PLoS ONE 5(12): e14395.
Minckley، WL 1973. ماهی های آریزونا. دپارتمان بازی و ماهی آریزونا Sims Printing Company, Inc., Phoenix, AZ.
McMahan، CD، WA Matamoros، FS Álvarez Calderón، WY Henríquez، HM Recinos، P. Chakrabarty، E. Barraza، و N. Herrera. 2013. چک لیست ماهیان داخلی السالوادور. Zootaxa 3608 (3): 440-456. http://dx.doi.org/10.11646/zootaxa.3608.6.2
Muoneke، MI 1988. تیلاپیا در آبهای تگزاس. اداره پارک‌ها و حیات وحش تگزاس، سری 9 داده‌های ماهیگیری داخلی، آستین، تگزاس. 44 ص
پترسون، ام اس، دبلیو تی اسلک، نی جی براون-پیترسون و جی ال مک دونالد. 2004. تکثیر در محیط های غیر بومی: استقرار ماهی تیلاپیا نیل Oreochromis niloticus ، در حوضه های آبخیز ساحلی می سی سی پی. Copeia 2004: 842-849.
پترسون، ام اس، دبلیو تی اسلک، جی ال واگی، جی. فینلی، سی ام وودلی، ام ال پارتیکا. 2006. جستجوی علوفه در محیط های غیر بومی: مقایسه ماهی تیلاپیا نیل و سه سانترارشید بومی همزمان در حوضه های آبخیز ساحلی می سی سی پی حمله شده. زیست شناسی زیست محیطی ماهی ها 76:283-301
اسمیت-وانیز، دبلیو. – ایکتیولوژیست، سازمان زمین شناسی ایالات متحده، گینزویل، فلوریدا.
Tongnunui، S.، و FWH Beamish. 2009. زیستگاه و فراوانی نسبی ماهی در رودخانه های کوچک در شرق تایلند. زیست شناسی زیست محیطی ماهیان 85:209-220.
Trewavas، E. 1983. ماهیان Tilapiine از جنس Sarotherodon ، Oreochromis ، و Danakilia . نشریه شماره 898. موزه تاریخ طبیعی بریتانیا، لندن، انگلستان.
وایز، RM، VW van Wilgen، MP Hill، F. Schulthess، D. Tweddle، A. Chabi-Olay، و HG Zimmermann. 2007. تأثیر اقتصادی و مدیریت مناسب گونه های مهاجم بیگانه منتخب در قاره آفریقا. شورای تحقیقات علمی و صنعتی شماره گزارش: CSIR/NRE/RBSD/ER/2007/0044/C.
Zambrano، L.، E. Martínez-Meyer، N. Menezes، و AT Peterson. 2006. پتانسیل تهاجمی ماهی کپور معمولی ( Cyprinus carpio ) و تیلاپیا نیل ( Oreochromis niloticus ) در سیستم های آب شیرین آمریکا. مجله کانادایی شیلات و علوم آبزی 63: 1903-1910.سایر منابع: برگه اطلاعات پایگاه داده گونه های مهاجم جهانی
خلاصه FishBase
نویسنده: Nico، LG، Schofield، PJ، و Neilson، ME
تاریخ بازبینی: 1/8/2020
تاریخ بررسی همتایان: 1392/12/18
اطلاعات نقل قول:
Nico, LG, Schofield, PJ, and Neilson, ME, 2022, Oreochromis niloticus (Linnaeus, 1758): سازمان زمین شناسی ایالات متحده, پایگاه داده گونه های آبزی غیر بومی, Gainesville, FL, https://nas.er.usgs.gov /queries/factsheet.aspx?SpeciesID=468، تاریخ بازبینی: 1/8/2020، تاریخ بررسی همتا: 12/18/2013، تاریخ دسترسی: 3/8/2022
این اطلاعات مقدماتی یا موقتی است و قابل بازنگری است. برای رفع نیاز به بهترین علم به موقع ارائه می شود. این اطلاعات تایید نهایی توسط سازمان زمین شناسی ایالات متحده (USGS) دریافت نکرده است و به شرطی ارائه می شود که نه USGS و نه دولت ایالات متحده مسئولیتی در قبال خسارات ناشی از استفاده مجاز یا غیرمجاز از اطلاعات ندارند.